تمایز سلول‌های بنیادی مشتق از کوریون جفت انسان به سلول‌های استئوبلاست

چکیده مقدمه: سلول‌های بنیادی مزانشیمی(MSCs) با منشأ مختلف، در شرایط کشت‌های خاص توانایی تمایز به رده‌های متفاوت سلولی را دارند. اخیراً به نظر می‌رسد جفت انسان منبع خوبی برای مطالعه در این مورد باشد. سلول‌های بنیادی مشتق از پرزهای کوریونی جفت انسان، سلول‌هایی با قدرت تکثیر بالا و چندتوانی هستند که قادرند به سلول‌های دیگر تمایز یابند. هدف: تمایز سلول‌های بنیادی مشتق از کوریون جفت انسان به سلول‌های استئوبلاست. مواد و روش‌ها: سلول‌های بنیادی از پرزهای کوریونی جفت ترم انسان جدا، سپس با محلول کلاژناز تیپ 1 هضم شدند. سلول‌ها را جمع‌آوری کرده، در محیط DMEM/F12کشت دادیم. تمایز استئوژنی با کشت این سلول‌ها در محیط حاوی DMEM/F12 با FBS 10% همراه با 1/. میکرومولار دگزامتازون و 50 میکرومولار اسید آسکوربیک 3 فسفات القا شد. برای ارزیابی ماتریکس معدنی شده رنگ‌آمیزی von kossa بکار رفت. نتایج: سلول‌های بنیادی مشتق از پرزهای کوریونی جفت هنگام کشت جمعیتی از سلول‌هایی با مورفولوژی شبه فیبروبلاست بودند. این سلول‌ها در محیط کشت استئوژنی حاوی دگزامتازون و فسفات آسکوربات پس از 7 روز تغییر مورفولوژی نشان دادند و بتدریج از حالت کشیده و فیبروبلاستی به گرد و مکعبی درآمدند. سلول‌های کشت داده شده در حضور عوامل استئوژن که با von kossaرنگ‌آمیزی شده بودند برای ساختارهای ندولی معدنی شده مثبت بودند. ترشح ماتریکس خارج سلولی کلسیفیه، به شکل ندول‌های تیره دیده می‌شد ولی در گروه کنترل که حاوی سلول‌های بنیادی مشتق از کوریون در محیط کشت بدون عوامل استئوژن(دگزامتازون و آسکوربات فسفات) بود، دیده نمی‌شد. نتیجه‌گیری: سلول‌های بنیادی مشتق از کوریون جفت می‌توانند تمایز استوژنی پیدا کنند. بنابراین نتایج این مطالعه in vitro پیشنهاد می‌کند که سلول‌های بنیادی مشتق از کوریون جفت می‌توانند منابع آلوژنی برای مهندسی بافت در بیماری‌های استخوان باشند.